کد مطلب:28579 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:102

امام معاویه را به بیعت فرا می خوانَد












2369.امام علی علیه السلام- از نامه اش به معاویه، هنگامی كه برای خلافت با وی بیعت شد-: از بنده خدا، علی، امیرمؤمنان، به معاویة بن ابی سفیان.پس از حمد و سپاس خداوند؛ به درستی كه عذر مرا درباره خودتان و رویگردانی ام را از شما دانستی، تا آن جا كه از آن، چاره ای نبود و راه فراری وجود نداشت.حرف و حدیث، طولانی است و سخن، بسیار. آنچه گذشته، گذشته است و آنچه پیش آمده، پیش آمده است.از آنان كه نزد تو هستند، بیعت گیر و با گروهی از یارانت نزد من آی.والسلام![1].

2370.شرح نهج البلاغة: هنگامی كه با علی علیه السلام بیعت شد، برای معاویه چنین نوشت: «پس از حمد و سپاس خداوند؛ به درستی كه مردم، عثمان را بدون رایزنی با من به قتل رساندند و با مشورت خودشان، با من بیعت كردند و گِردِ من آمدند. هرگاه نامه ام به تو رسید، برای من از مردم، بیعت بگیر و نمایندگانی از بزرگان شام را از سوی خودت نزد من روانه كن».[2].









    1. نهج البلاغة: نامه 75، بحار الأنوار: 340/365/32.
    2. شرح نهج البلاغة: 230/1.